Ik heb je mijn ziel op het schotel gebracht.
Jij heb dat gewaardeerd en mij jouw ziel gegeven
So leefden wij samen; meer dan veertig jaar -
Ik met jouw ziel, jij - met de mijne .
Toen jij dood ging,; was er een vlinder uit mijn neusbrug gevlogen
en in de blauw hemel verdwenen.
Zijn stuifmeel kwam in mijn ogen
En daarom heb ik misschien nog altijd tranen in mijn ogen.
Maar ik had niet eens in mijn gedachten om jou te vragen
mijn ziel terug te krijgen.
Waarom?
Ik heb toch het ooit aan je voor altijd gegeven.
Текст оригинала -
Я принёс тебе мою душу на блюдечке.
Ты оценила это и отдала мне свою.
Так мы и жили более сорока лет:
я с твоей душой, ты - с моей.
Когда ты умерла, из моей переносицы
выпорхнул белый мотылёк и
расстаял в небесной глуби.
Его пыльца попала мне в глаза и
потому, вероятно, они слезятся до сих пор...
У меня и в мыслях не было - попросить
тебя вернуть мою душу. Для чего?
Я ведь когда-то
подарил её тебе навсегда... |
